Op 1 februari vond in Den Haag de jaarlijkse Ambassadeursconferentie plaats. De leden van beide kamers, samen de Staten-Generaal worden uitgenodigd om met onze ambassadeurs te praten over verschillende thema’s.  Aanwezig waren 142 ambassadeurs en Consuls-generaal, en ook 27 leden Eerste kamer (van wie 5 BBB) en 17 leden Tweede Kamer (van wie 3 BBB). Zelf was ik één van die 5 BBB’ers .  Gedurende drie rondes werden gesprekken gevoerd aan ronde tafels (18 in totaal), telkens met 2-3 Kamerleden en maximaal 10 diplomaten per tafel.  Ik nam schoof aan bij tafel 6: Klimaatdiplomatie, tafel 7: Nederlandse bedrijven in het buitenland en IMVO (Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en tafel 3: Sustainable development (duurzame ontwikkeling) waaronder voedselzekerheid. Op die manier leer je 20-30 diplomaten kennen van evenzoveel landen.

Als eerste schoof ik aan bij tafel 6 Klimaatdiplomatie. Veel landen hebben te maken met problemen als gevolg van klimaatverandering. Men kijkt veel naar Nederland dat vooroploopt in de strijd tegen het water. Maar ook naar de Nederlandse boeren en tuinders die efficiënter en duurzamer produceren. Er is ook veel kennis aanwezig bijvoorbeeld bij de universiteit van Wageningen. De Amerikaanse ambassadeur was bijvoorbeeld geïnteresseerd in “vertical farming”. De ambassadeur van Costa Rica gaf aan dat de agrarische sector daar een transitie had doorgemaakt en zich meer op bosbouw was gaan toeleggen. Azerbeidzjan wil minder afhankelijk worden van olie en bereidt de volgende Klimaatconferentie voor.

Daarna was het tijd voor Nederlandse bedrijven in het Buitenland en IMVO. Bedrijven hebben belang bij een gelijk speelveld, in ieder geval voor Europese bedrijven. Nederland heeft de neiging zelf de toon te willen zetten waardoor de Nederlandse bedrijven minder concurrerend zijn.

Tenslotte voor mij de meest interessante tafel over duurzame ontwikkeling en voedselzekerheid. Aan deze tafel zaten veel Afrikaanse landen. Zij zagen Nederland echt als voorbeeldland. Ze halen zaden uit Nederland en dan vooral Westfriesland (Seed Valley) om voedsel te produceren. Ook bloemen uit Holland zoals onze Westfriese Tulpen zijn een gewild exportproduct. De Nederlandse tuinders wonen en werken inmiddels over de hele wereld. Nederlandse bedrijven zijn vaak van groot belang voor de lokale economie. Zo importeerde Heineken in Ethiopië eerst de gerst maar dit wordt nu geproduceerd door 50.000 lokale boeren. De Amerikaanse en Canadese ambassadeur gaven aan onze boeren daar graag naartoe te willen halen. In Nederland staat hun imago onder druk, over de grens snapt men beter dat niemand anders op zo’n klein stukje grond zoveel agrarische producten zo duurzaam kan produceren.

De gesprekken waren van een hoog en zeer informatief niveau. De diplomaten vond ik zeer vakkundig en goed in de materie ingevoerd. Daarnaast waren het aangename gesprekspartners, die veelal na afloop van het gesprek ons, Kamerleden, uitnodigden tijdens een buitenlandse reis hun ambassades te bezoeken. Wat je waarschijnlijk niet zomaar doet. Jan Anthonie Bruijn opende de conferentie als voorzitter van de Eerste Kamer en Martin Bosma sprak als voorzitter van de Tweede kamer een passend slotwoord. Al met al was het een zeer waardevolle bijeenkomst waaruit ik kan concluderen dat Westfriesland met zijn zaden en bloemen wereldberoemd is buiten Nederland.